Blog 4 Toba meer en Tuk Tuk

Van Ketambe naar het Tobameer. is een afstand van minder dan 200 km kost toch zo'n 10 uur. Onze chauffeur zegt dan ook steeds "don't count in distance, count in hours".
Hij is het gewend. Maar als ik op de borden zie dat er nog 24 km te gaan is, dan denk je niet meteen "oh, nog maar 1,5 uur".

De trekking door het oerwoud was geweldig. Het ook weer heerlijk om te ontspannen met een warme douche, goed bed en overheerlijk ontbijt! We zijn neergestreken in Tabo Cottages op het eiland Tuk Tuk, een klein eiland aan het Toba meer. Toba is het grootste meer van Sumatra en qua oppervlakte vergelijkbaar met het IJsselmeer. Wel grappig: een eiland in een meer op een eiland.
Tuk Tuk zelf heeft niet veel te bieden. Maar kennelijk is het eiland erg in trek bij Nederlanders, Belgen en Duitsers. Kijk eens naar de menu's bij de verschillende restaurants. Bitterballen, kroketten, bratwurst en meer. Op de hele reis nog geen Nederlands gehoord en hier vrijwel alleen maar. Ik weet dat Bali populair bij Nederlanders, maar Tuk Tuk?

Toba Cottages is een echt een mooi oord. Schoon, rustig en een fantastisch ontbijtbuffet. Heerlijk!
Echt even een paar dagen bijkomen. Alleen een beetje zwemmen in het meer of in het zwembad. Gek genoeg is het water in het meer warmer dan in het zwembad.

Na een paar dagen laten we Tuk Tuk en Toba Cottages (met enige weemoed) achter en nemen de veerboot over het Toba meer naar de stad Parapat. Het is een uurtje varen. In Parapat pikt de chauffeur ons weer op voor de rit naar Barumun. Het wordt weer een hele dag in de auto. Weliswaar door prachtige valleien met fantastische vergezichten, maar na de zoveelste mooie vallei heb je het ook wel een beetje gezien.

Barumun bereiken we heel laat in de middag. Een piepklein dorp. We slapen in het guesthouse van de rangers in het olifantenreservaat.


Onderweg zien we of maken we ook gekke/leuke dingen mee. Ik noem er een paar:

Het valt op dat bij kleine warungs langs de weg regelmatig een bord met 'B1' of 'B2' staat. Of beide. Het is een soort code. B1 betekent dat er hondenvlees op het menu staat, Nou zijn we dol op honden, maar niet met nasi of biehun. B2 betekent trouwens dat je er varkensvlees kunt eten!

Veel vrolijker zijn de trouwerijen onderweg. Regelmatig zien we een (of meer) grote tenten voor de gasten gewoon op de weg geplaatst. Met een beetje geluk valt er nog omheen te rijden. Anders is het omrijden geblazen. Gewoonste zaak van de wereld. Honderden mensen uit het dorp en nabije omgeving. En iedereen kan mee eten! Als wij ergens stoppen om foto's van het bruidspaar te maken, worden we meteen gevraagd om met het paar op de foto te gaan en vooral om mee te eten. Het is een moslim trouwerij, maar ook niet moslims zijn even welkom. Super gezellig en heel relaxed zo'n trouwerij.

Tijdens een lunchstop komt een man vragen of we 5 minuten tijd hebben "for English student". Een groep schoolkinderen krijgt les in Engels en dat willen ze in de praktijk brengen. Natuurlijk doen we mee. Al giechelend schuiven de kinderen naar voren. De meest brutale stellen vragen, de rest lacht. De vragen staan op papier. Standaard vragen zoals "waar we vandaan komen", "hoe we Sumatra vinden" etc. Uiteindelijk lopen de 5 minuten uit tot 45 minuten. En dan met z'n allen op de foto natuurlijk.

Ergens op de route zijn we door een studentenstad gekomen. Duizenden studenten uit heel Sumatra en ook daarbuiten komen hier naar toe. Kennelijk is de opleiding prima. De huisvesting daarentegen is uiterst primitief. Honderden houten hutjes, elk voor 3/4 jongens. Geen water of elektriciteit! Vaak ook geen bed, maar alleen een soort matras. Ook geen toilet of douche. Douchen, poepen en pissen moet gewoon in de rivier.
We horen van de chauffeur dat er wel een soort kantine is waar de studenten kunnen eten.
De huisvesting van de meiden hebben we niet gezien, hopelijk is dat wat beter.